Paulo Coelho'nun çok sevdiğim bir kitabı vardır, Piedra Irmağının Kenarında Oturdum ve Ağladım diye, muhteşem bir kitaptır, bir genç kızın bir papaza olan aşkını anlatır ve bu aşkı yaşarken içindeki kişiyle, gerçek kişiliğinin kavgasını anlatır. Orada bir sohbet de Coelho şöyle der, Mutsuzluklardan korkmamak lazım, unutmamak gerekir ki, tüm mutlulukların başlangıcında mutsuzluklar vardır.
Ben bunu hiç unutmadım. Mutsuzluktan hiç korkmadım, değiştirmeyeceğim şeyler için üzülmedim, yaşanmışları anımsamak farklı, yaşanmışlarla mutsuz olmak farklı. Herkes hata yapar, hatalar insanlara özgürdür. Rahmetli İsmet paşanın bir sözünü unutmamak gerek, paşama sormuşlar, paşam siz hiç hata yapmazmısınız diye, oda dönmüş demiş ki, her insan hata yapar, ben de hata yaparım, ama aynı hatayı iki kere yapmam.
Sonuçta bizleri mutsuz edecek hatalar yapıyoruz ve yapmaya da devam edeceğiz. Hatalarımızdan dersler alabiliyorsak ne mutlu bizlere, yok hata yapıyor mutsuz oluyor, aynı hatayı tekrar yapıyor ve tekrar mutsuz oluyorsak, bunda önce kendimizi irdelemeliyiz. Nerede hata yaptığımızı bulmalıyız ve değişmeliyiz. Değişmeyen tek şey değişimdir derler. Bunu mutlaka uygulamalıyız diye düşünüyorum.
Son bir söz ile bitiriyorum.
Eğtim guruları der ki, insanların en büyük şikayeti, bir çok şeyden mutsuz olup, bir şey yapmadan bunları eleştirmek, halbuki bilinmeli ki, dünyanın en çaresiz insanları, hiç bir aksiyona geçmeden ve durduğu yerden her gün aynı şeyleri yapan insanların, hayatlarında bir değişiklik beklemeleri. Mutsuz insanlarsak -ki gözüken o, daha fazlasını elde etmek için değişmeliyiz. Değiştiremeyeceğimiz şeyler mutlaka olabilir ama bizi mutsuz edenleri ortadan kaldırmalıyız, en azından çaba göstermeliyiz.
Deniz Yıldızı hikayesini bilirsiniz, sorunlar çok olabilir, ama deniz yıldızlarını kurtarmak için tek tek denize atmaya başladığınızdaki gibi, sorunlarınızın çok olması önemli değil, bir yerden başlayıp teker teker kurtulmalıyız. POZİTİF bakalım, mutsuzlukları yenelim diyorum.........
Sevgilerimle
