Özellikle son zamanlarda Beşiktaş takımının yaşadığı başarısız sonuçlardan sonra başındaki Teknik Direktör Mustafa Denizli ve futbolcular, taraftar, yönetim, medyaya bakıyorum da.
Düşünebiliyor musunuz, neredeyse bir sene önce bir takımın başına geçiyorsunuz, öyle veya böyle bu takımı şampiyon yapıyorsunuz, üstüne üstlük 6 senelik bir aradan sonra, bir de yanına ezeli rakibini farklı yenerek Türkiye kupasını alıyorsunuz, sezon sonu müthiş mutluluklar yaşıyorsunuz, el üstündesiniz ve çok değil aradan 3 5 ay geçmeden sokağa çıkamıyorsunuz, taraftarlar sizi yumurta yağmuruna tutuyor.
Anlatmaya çalıştığım şey aslında Beşiktaş'ın durumu değil, bunu bugün Beşiktaş yaşıyor, geçtiğimiz senelerde Galatasaray ve Fenerbahçe'de yaşadı veya diğer kulüplerde.
Futbol öyle bir oyun ki tamamen başarıya odaklı ve dünü yok. Dün çok başarısızken bugün iki başarıyla herşey unutulabiliyor veya dün harikayken bir kaç maç sonunda alınan yenilgiler ile bir ay önce el üstünde tutulanlar, bir ay sonra alaşağı edilebiliyor.
Bu kadar dengesiz, dünü olmayan, yarını bilnmeyen bir oyun.
Kimine göre olayın keyfi burada, yani böyle olduğu için futbol seviliyor.
Peki ama bu nasıl sevgi? Bu nasıl sevginin gösteriliş şekli? Bu nasıl bir taraftarlık?
Bu kadar başarıya indeksli taraftarlar yaratmak ne derece doğru? Yöneticiler bu olayların farkında değiller mi?
Bence olayların bu noktaya gelmesinde futbolu spor olmaktan çıkaran yönetciler ve bu olaydan müthiş reytingler yakalayan medya geliyor. Ve medya bunu o kadar akıllı yapıyor ki, kendilerini eleştirir gibi yapıp, basın özgürlüğü altında aslında herşeyi kontrollarında tutuyorlar.
İzleyin, maçlardan sonra öyle saçma ve tahrik edici sorular soruyorlar, yorumlar yapıyorlar ki, o taraftarların gözünde hedef oluyor sonra açıklama yapanlar, haklarında yorum yapılanlar.
Yöneticiler ise, gelirlerini kontrol altında tutmak için, taraftarı verdikleri sözler ile ateşlendirip, sonra bunu yapamayan futbolcu ve teknik direktörlerin karşısına koyuyorlar. Taraftar da verilen sözler karşılığında bu kadar ağır ekonomik şartlarda ya maça gidiyor, ya bir şeyler alıyor veya en azından televizyondan seyretmek için yayıncı kuruluşlardan dekoder alıyor ve karşılığını beklemeye başlıyor.
Bir takımın taraftarı olmak güzel bir şey, onunla gurur duymak ve üzülmekte, nasıl ki yaşamımızda bir çok olayda olduğu gibi, ama bu taraftarların olayları hakaret, darp, kavga, saldırı olaylarına götürmesine bir gerekçe olabilir mi?
Futbol oyununu da bir savaşa çevirmeyi başardık, eskiden birbirimizi kızdırır, eğlenir birlikte gülerdik, şimdi kimseyi kızdıramıyoruz, tansıyonlar yükseliyor, kzıdırmanın yerini hakarete varan yorumlar alıyor.
Futbol gerçekten tuhaf bir oyun, ne oyanamasını biliyoruz, ne seyretmesini.....
Sevgiler,
Haluk
02.10.2009 11:00
