Yaşamıma baktığımda zamanın ne kadar hızlı ilerlediğini görüyorum, yapmak istedikleriminse hala ne kadar çok olduğunu...
Yakın arkadaşlarım bilir, uykuyu hiç sevmem, yani olanağım olsa ve becerebilsem hiç uyumayacağım, uykuda geçen zamana acıyorum ben gerçekten.
Bir çok arkadaşım da tam tersi uykuyu çok sever, yani sağlıklı bir yaşam sürmemiz için gerekenden çok daha fazlasını, artık buna gereken değil de, zevk için demek lazım sanırım :)
Ama aynı arkadaşların bir çoğu da zamanının yetmediğinden bahseder, şimdi işten arta kalan zamanının büyük kısmını uykuyla geçiren, örneğin; Pazartesi'den Cumartesi öğlene kadar çalışan, Pazar günü yataktan saat ikide, üçte kalkan birisinin hiç bir şey yapamıyorum diye üzülmesini anlayamıyorum...
Veya yine bir çok arkadaşımın kuaföre, bakıma gidecek zamanım olmuyor demesini anlayamıyorum....
Veya o kadar çok işim başımdan aşkın ki, en son sinemaya bir yılk önce gittim, zamanım olmuyor demesini anlayamıyorum....
Ben zamanı iyi ve verimli kullanma taraftarıyım, işi işte bırakanlardanım, elimden gelebildiğince de her şeyi yapmaya çalışıyorum, yapabildiğim kadar ama hayatımda hiç zamanım yok, yapamıyorum diye yakınmadım, yakınan arkadaşlarıma söyleyecek tek bir şey var
Sizler, önceliklerinizi bilmiyorsunuz, sizin de herkes kadar zamanınız var, siz uykuyu öncelik olarak alıyorsunuz ama alırken bunu keyif aracı olarak değil zaten olması gereken, yaşanması gereken bir zaman dilimi olarak alıp, sonrasın da başkalarının yapmış olduğu şeyleri yapmak istiyorsunuz
Sadece uyku değil tabi olay, olayımız ÖNCELİKLER
Önceliklerimizi doğru belirlemeliyiz ve bu belirlediğimiz önceliklere göre yaşamaktan MUTLU olmalıyız, hem öncelikleri kendimiz belirleyip, hem başkalarının önceliklerini yaşayamadığımızı düşünmek herhalde en büyük deliliktir.
Eğitim guru'larından birisi şöyle demiş;
Hayatta en büyük delilik, hiç bir şey yapmadan, hayatında bir şeylerin değişimini beklemektir
Sevgilerimle,
Haluk
